21 mogelijke symptomen van een overactieve schildklier

In deze blog ontdek je wat de schildklier doet in het lichaam, vertellen we over de klachten en symptomen van een overactieve schildklier (plus mogelijke oorzaken) en hoe de aandoening wordt gediagnosticeerd.

Wanneer je last hebt van vermoeidheid, een onrustig gevoel of stemmingswisselingen - om maar een paar voorbeelden te noemen - kun je jezelf terecht de vraag stellen of dit te maken kan hebben met een overactieve schildklier?

Deze en andere symptomen zijn allemaal mogelijke gevolgen van een overactieve schildklier.

Wat is de schildklier?

De schildklier is een kleine klier die zich direct onder het strottenhoofd aan de basis van de nek bevindt. Omdat het betrokken is bij veel lichaamsprocessen en -functies (zoals je stofwisseling) door het gecontroleerd afgeven van schildklierhormonen, speelt deze vlindervormige klier een sleutelrol in je algehele gezondheid.

Wat doet de schildklier?

De schildklier produceert twee belangrijke hormonen - thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3) - die door de bloedbaan circuleren en fungeren als "chemische boodschappers" die helpen bij het reguleren van een breed scala aan processen in het lichaam. De stofwisseling, de lichaamstemperatuur en de hartslag worden bijvoorbeeld allemaal beïnvloed door schildklierhormonen.

Omdat de schildklier een cruciaal onderdeel van het lichaam is, kan je gezondheid eronder lijden en kan je verschillende symptomen ervaren wanneer deze niet goed functioneert, bijvoorbeeld als de schildklier overactief (hyperthyreoïdie) of onderactief / traag (hypothyreoïdie) wordt.

Als de schildklier overactief is, produceert deze te veel schildklierhormonen, wat de regulerende functie van de schildklier verstoort, omdat deze afhankelijk is van uitgebalanceerde schildklierhormoonspiegels.

Aan de andere kant, als de schildklier onderactief is, betekent dit dat het niet genoeg hormonen maakt.

In dit artikel zullen we ons concentreren op symptomen die samenhangen met een overactieve schildklier.

Klachten en symptomen van een overactieve schildklier

Van gewichtsverlies tot nervositeit of angst, er zijn veel verschillende symptomen van een overactieve schildklier die iemand kan ervaren. Daarom vind je hier onze lijst met klachten en symptomen van een schildklier die iets te actief geworden is:

• Nervositeit en angst
• Moeite met slapen / Vermoeidheid
• Stemmingswisselingen
• Vergrote schildklier (leidend tot zwelling in de nek)
• Gevoeligheid voor warmte
• Snelle of onregelmatige hartslag
• Trillen of beven
• Gewichtsverlies
• Slappe spieren
• Aanhoudende dorst
• Losse nagels
• Haaruitval of dunner wordend haar
• Oogproblemen (droogheid, roodheid of problemen met het gezichtsvermogen)
• Jeuk
• Verhoogde uitslag (netelroos)
• Hyperactiviteit (waardoor het moeilijk kan zijn om stil te blijven)
• Laag libido
• Ongewoon warme huid
• Overmatig zweten
• Onregelmatige menstruatiecyclus (inclusief korte of lichte periodes)
• Veranderingen in stoelgangpatronen / Diarree

Let op: Deze klachten en symptomen kunnen ook een andere oorzaak hebben dan een overactieve schildklier. Heb je een van bovenstaande klachten dan zou een van de volgende stappen moeten zijn om je huisarts te raadplegen.

Oorzaken voor een overactieve schildklier

Er zijn verschillende mogelijke redenen voor een overactieve schildklier, zoals:

Ziekte van Graves

De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie (een andere term voor overactieve schildklier. Naar schatting hebben ongeveer 3 op de 4 mensen met een overactieve schildklier de ziekte van Graves - een auto-immuunziekte waarbij het eigen immuunsysteem de schildklier aanvalt, waardoor deze overactief wordt.

De precieze oorzaak van deze auto-immuunziekte is nog niet bekend; wat we echter wel weten, is dat het vaak in gezinnen voorkomt. Het is ook bekend dat de ziekte van Graves in sommige gevallen andere delen van het lichaam kan aantasten buiten de schildklier, zoals huid en ogen.

Symptomen van de oogziekte van Graves kunnen zijn:

• Een gevoel van irritatie of korreligheid in de ogen
• Roodheid of ontsteking van het witte deel van de oogbol
• Overmatig scheuren
• Droge ogen
• Zwelling van de oogleden
• Gevoeligheid voor licht
• Uitpuilen van de ogen (proptosis genoemd)
• Dubbel zicht
• Overmatige inname van jodium

Hypofyseadenoom

Hypofyse-adenomen zijn goedaardige tumoren die de hypofyse aantasten. De hypofyse bevindt zich aan de basis van de hersenen en scheidt hormonen af ​​die de productie van schildklierhormoon beïnvloeden.

Schildklierkanker

In zeldzame gevallen beïnvloedt een kankergezwel in de schildklier de productie van schildklierhormonen door het lichaam.

Hyperfunctionerende schildklierknobbeltjes

Dit type hyperthyreoïdie, ook bekend als toxisch adenoom, toxisch multinodulair struma of de ziekte van Plummer, treedt op wanneer een goedaardige tumor in de schildklier te veel T4 produceert. De schildklier kan ook vergroot worden.

Schildklierknobbeltjes

Als zich knobbeltjes of knobbeltjes op de schildklier ontwikkelen, kan dit leiden tot hyperthyreoïdie. Deze knobbeltjes zijn vaak niet-kankerachtig, maar het schildklierweefsel dat ze bevatten kan ervoor zorgen dat het lichaam meer schildklierhormonen aanmaakt dan nodig is.

Schildklierontsteking

Thyroiditis verwijst naar een ontsteking van de schildklier (dit treedt bijvoorbeeld soms kort na de zwangerschap op), wat kan leiden tot een overproductie van schildklierhormonen.

Risicofactoren voor een overactieve schildklier

• Een familiegeschiedenis van de ziekte van Graves of auto-immuunziekten
• Vrouwen hebben meer kans om hyperthyreoïdie te ontwikkelen dan mannen (onderzoeken tonen aan dat hyperthyreoïdie bij ongeveer 10x meer vrouwen voorkomt dan mannen)
• Een persoonlijke medische geschiedenis van specifieke chronische ziekten, waaronder diabetes type 1, pernicieuze anemie of primaire bijnierinsufficiëntie
• Veel voorkomende virale infecties
• Zwangerschap (een klein percentage van de vrouwen ontwikkelt postpartum thyreoïditis of een overactieve schildklier na de zwangerschap)
• Leeftijd (hyperthyreoïdie komt vaker voor bij mensen ouder dan 60 jaar)
• Overmatige inname van jodium

Hoe een overactieve schildklier wordt gediagnosticeerd?

Een overactieve schildklier wordt meestal gediagnosticeerd door een zorgverlener op basis van een evaluatie van factoren zoals symptomen, medische geschiedenis en resultaten van een bloedtest (bekend als een schildklierfunctietest).

Schildklierfunctietest

Deze test gebruikt een bloedmonster om de niveaus van de volgende hormonen te meten:

• Schildklierstimulerend hormoon (TSH) - het hormoon dat door de hypofyse wordt geproduceerd en dat helpt de hormoonproductie van de schildklier onder controle te houden
• Triiodothyronine (T3) en thyroxine (T4) – hormonen geproduceerd door de schildklier om verschillende functies in het lichaam te helpen reguleren

Lage TSH-waarden en hoge T3- en/of T4-waarden kunnen wijzen op een overactieve schildklier.

Andere testen

Een arts kan ook een bloedtest aanbevelen die op schildklierantilichamen controleert. Schildklierantilichamen worden vaak aangetroffen bij personen met de ziekte van Graves.

Een aanvullende bloedtest genaamd erytrocytenbezinkingssnelheid (ESR) kan ook worden uitgevoerd om te zoeken naar ontstekingen in het lichaam.

Ontsteking van de schildklier kan leiden tot thyreoïditis, zoals hierboven vermeld.

Bovendien kan een schildklierscan - ook wel schildklierbeeldvorming in de nucleaire geneeskunde genoemd - worden uitgevoerd om naar schildklierknobbeltjes te zoeken.

Hoe wij bij LNGVTY hiermee werken

Bij LNGVTY bepalen wij jouw mate van gezondheid onder anderen aan de hand van een bloedwaarde analyse. Hierbij word ook gekeken naar de schildklierwaarden TSH, T4 en T3, maar ook persoonlijke klachten. Zo kunnen we de functie van jouw schildklier met jou bespreken en gepaste gezondheidsadviezen geven.

Tot slot

Om de werking van de schildklier vast te stellen, is het belangrijk de schildklierwaarden te bepalen en persoonlijke ervaringen en eigenschappen in acht te nemen.

‍